Ok ve Yay

Sanjusangendo Tapınağı, 15 Ocak 2017, Kyoto

Ok  ve Yay

400 yıllık tarihi olan bir okçuluk yarışmasını izliyorum. Çoğunlukla 20 yaşındaki Japon kadınlar ve erkekler güne özel kimonolarıyla ellerinde oklarla, 120 metrelik bir uzağa konumlandırılmış hedef tahtaların tam ortasına vurmaya çalışıyorlar bir tapınak bahçesinde. Tapınak binasının başından sonuna kadar gidiyor oklar.

Erkeklerin omuzları çıplak. Kadınlar rengarenk kimonoların içinde. Havada kar. Tapınakta kar. Etrafta kar. Her yerde kar.

Uzun, büyük bir kalabalık arka arkaya sıralanmış, tapınak bahçesine hakim olan karın, okların, sessizliğin, çamurların içinden bir fotoğraf makinelik bir alan yaratmaya çalışıyorlar kendilerine. Başlarını uzatıyorlar, bir ok daha görebilmek, bir ok adımı daha yakalayabilmek için.

Ok dimdik, yay okun yönünü belirlemesine yardımcı olmak istercesine eğrilmiş ve her ikisi de bir kol, omuz ve avuç içi uzaklığına yerleşmiş. Gözler hedefe bakıyor ve hedef tapınak bahçesinin içinde. Gözler kararlı, vücut kararlı, okçuluk kıyafeti kararlı ve kalabalık sadece oku, yayı, okun  ve yayın uyumunu değil, bu kararlılığı izliyor.

Oktan ve yaydan çıkan  tok ses hedefe ulaştığında, bu tok sesin havada dalganıp tüm kalabalığı  ve mesafeyi aşıp nasıl olup da hedefte de aynı şekilde yankılandığını anlamaya çalışıyorum. Bir kaç kişiyle göz göze geliyorum. Aynı seste duraklıyor bakışlarımız.

Sesin yankısı bakışlarımızda birleşiyor. Bunun sadece okun çıkardığı bir ses olmadığını yankının gücü kanıtlıyor bize. Bu yankı tapınağın karlı bahçesini dolaşıyor, kalabalığın arasından hızla süzülüp, Sanjusangendo Tapınağı’nın ana tanrısı  Budist Kannon’un 1000 heykelinin arasına bırakıyor kendisini. Bahçeden onun salınışını izliyoruz Budist heykellerin arasında. Tanrılarla konuşuyor ve onlar bir ok ve yay kararlılığından bahsediyor. “Ok, yaydan çıkmalı ve gideceği o yere gitmeli. Yollar oklar ve yaylar içindir.”

Kulağımda yankılanan bu sesi sadece ben duymuyorum. O göz göze geldiklerimde de aynı etkiyi yaratıyor. Omuzlarımız dikleşiyor ve geriye dönüşe geçerken tapınak kapısına bakıyoruz birlikte, tekrar ediyoruz: “Yollar oklar ve yaylar içindir.”